EDİTÖR

Şa’ban-ı Şerif’e dâhil olduk hamdolsun.

15. gece de Beraate vâsıl olmayı ümîd ediyoruz.

Mübârek olsun!

Bu sayımızda Milletlerarası Bedîüzzaman ve Risâle-i Nur Sempozyumu tebliğlerini yayınlamaya devam ediyoruz.

Bu heyecan ve coşku dolu konuşmaların aziz okuyucularımıza yeni ufuklar açacağını düşünüyoruz.

Prof. Dr. Muhammed ATA

Zihinlerin, en basit zihnin dahi çok iyi anlayabilmesi için ve İslâm ümmetinin hayatını yenileyebilmek için bir araştırma yapıyordum. Bu bağlamda kendim Kahire’deki kitap fuarına gittim ve Allah-u Teâlâ’nın hidayetiyle Türkiye stantında bir kardeşimle karşılaşma fırsatını Allah-u Teâlâ bana ihsan etti. Ve bana kendisi Üstad Bedîüzzaman Said Nursî’nin bir kitabını hediye etti. Bu kitabı okudum günlerce ve onunla çok güzel zamanlar geçirdim. Onu okudukça da zayıflayan ve dünya meşgalesiyle beraber körelmeye yüz tutan imanımı yenilemek arzusunu hissettim. Gerçekten de Üstad Nursî’nin pratik anlamda çalışmaları var. Ve bunun o çalışmalarını her okuduğumda da önümden bir türlü uzaklaştıramıyorum. Her zaman için karşımda ve gözümün önünde gibiydi.

Dr. Sadık En-NECMİ

Bedîüzzaman Said Nursî Hazretleri tek bir kişi değildir. O bir kişinin şahsında bin kişi kuvvetindedir. Hatta tek bir kişinin şahsında bütün bir ümmet kuvvetindedir. Bu bağlamda Risâle-i Nûrlar Onun doğumundan ölümüne kadar tarihte önemli dersler kaydetmiştir.

Said Nursî Hazretlerinin dehalığına baktığımızda bizleri hayretlere düşüren bir dehalıkla karşılaşıyoruz. Şahsiyetinin farklı alanlara dağıldığını ve normal bir kişi olmadığını yetişmesinde ve hayatında çok farklı bir şahsiyet olduğunu sözleriyle, yaşantısıyla, hareketiyle ve etrafına bakışıyla çok farklı bir insan; sanki ellerinde bir levha taşıyorlar bu levhanın üzerinde “Ben normal bir insan değilim” yazıyor. Bu sıra dışı insan İslâm’ı özünde yaşamış, bütün çağında yaşamış ve eskinin bir takım görüşlerinin Müslümanlığa nispetiyle uğraşmamış kendi çağının problemlerini dile getirmiştir.

Prof. Dr. Hilmi EL KAUD

Bu tutuşturulan ateş en çetin dönemde İslâm ümmetinin yaşadığı en zor dönemde insanlara ümit kaynağı olmuş İslâm’ın varlığının devamını temin etmiş Müslümanların hallaç pamuğu gibi savrulduğu bir dönemde Cenâb-ı Allah Said Nursî Hazretlerinin göndermiş, Ona bir kıvılcım tutuşturma imkânını vermiş, ahlâkıyla davranışlarıyla ve davetiyle bu kıvılcımı tutuşturabilme imkânını bulmuştur.

Said Nursî’nin duruşunu anlayabilmek Onun ahlâk felsefesine nasıl baktığını Kur’ân-ı Kerîm ışığında nasıl değerlendirdiğini görebilmek için Onun şahsî davranışlarını da iyi bilmek gerekiyor. Zor anlarda nasıl davrandığını hassas konularda nasıl tavır takındığını da iyi bilmek gerekiyor.

Ahmed Azam ABDURRAHMAN
(Malezya Ümmetini Aydınlatma Derneği WADAH Başkan Yardımcısı)

İslâm düşmanları, Bedîüzzaman’ın İslâmi eserlerinin önünü kesmek için bütün yöntemlere başvurmuş, fakat denenen her yol Risâle-i Nur’un Allah (cc) tarafından yayılmasına yol açmıştır. Kur’ân’ın mesajını yaymak dışında başka hiçbir gayesi olmayan Said Nursî, delikanlılık döneminde dahi on yıl süren bir özgürlüğün tam manasıyla tadına varamamıştır. Hapisteyken birkaç kez zehirlenmiş ancak Allah’ın inayetiyle kurtulmuştur.

Şer odakları tarafından yaşamına yönelik bir dizi saldırılarda bulunulup sürgün edilmesine rağmen Bedîüzzaman, intikam fikrine asla kapılmamıştır.

MÜLÂKAT: Züleyha ÖZDEMİR

Risâle-i Nur’daki her hakikat hem akla, hem kalbe, hem de ruha hitap ediyor. İslâm’ı akla yatkın açıklamalarla anlatıyor. İslâm ve pozitif ilimleri birleştiriyor. Bilgileri hap şeklinde hazır olarak veriyor ve size bunları hayata geçirmek kalıyor. Risâle-i Nur’u okuyup anlayan hem kendini geliştirir, hem de Kur’ân ilmini tam manasıyla elde edebilir. Belki ilk bakışta abartıyor gibi görünebilirim ama onu okuyanlar bana kesinlikle hak vereceklerdir.

“İslâm’ın sönmez ve söndürülmez bir nur olduğunu ben dünyaya ispat edeceğim.” diyerek bütün hayatını bu uğurda feda eden bir dava insanıydı Bedîüzzaman... Seksen senelik ömründe dünya lezzeti adına bir şey tatmadığını, ömrünün mahkeme salonlarında, hapishane koğuşlarında, memleket sürgünlerinde geçtiğini anlatan sözleri, bu çileli hayatın en somut örneği.

Ali CİRİT

Nübüvvet, dünya tarihinde insanın yaratılışı kadar eskidir. İlk insan ve ilk peygamber olan Hz. Âdem ile başlayan peygamberlik silsilesinin en son ve en nuranî halkasını Fahr-i Âlem ve Nebiyy-i Muhterem (s.a.v.) Efendimiz oluşturmuş ve Hatem-ü’l-Enbiyâ (nebîlerin sonuncusu) unvanını almıştır. Saadet-i ebediyenin muhbiri ve müjdecisi olan Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselam’ın peygamberliğini ispat eden deliller had ve hesaba gelmez. Denizden bir damla kabilinden O Zat (asm)’ın sıdkına ve nübüvvetine gayet kuvvetli birer şehadet hükmünde sekiz hâleti zikrederiz. Şöyle ki:

 

1.    Okuma - yazma öğrenmediği ve ümmî olduğu halde vahşi ve âdetlerinde mutaassıp, inatçı, muhtelif akvâmı ne çabuk ahlâk-ı İslamiye ile techîz edip bunun gibi daha birçok harika icraatı yapmasıyla on dört asrın akıl sahiplerini ve felsefecilerini hayrette bırakması emsalsiz bir hâlettir.

 2.    Milâdî altıncı asır sonları… Kâinatın Yaratıcısı Cenâb-ı Allah’a iman ve ibâdet yerine, kâinatta cereyan eden hadiselere ve Yüce Kudret’in eseri olan eşyaya tapılmaktaydı. Zavallı insanlık, yıldızlara, ateşe, ruhsuz ve kupkuru taş ve tahtalara “İlâh” diye secde etmekteydi. İşte böyle bir zamanda Muhammed-i Arabî (asm)’ın semavî dinlerde birinciliği kazanan bir din ile birden hem tecrübesiz hem def’aten meydana çıkması emsal kabul etmez bir hâlettir.

 

Kalplerimizin sevgilisi, akıllarımızın muallimi, nefislerin terbiyecisi olan, Peygamberimiz (a.s.v)’dan sonra bir peygamber gelmeyecek. Fakat Cenab-ı Hak yine kemal-i kereminden beşeri sahipsiz bırakmamış. Peygamberimiz (a.s.v)’in : “Benim âlimlerim benî İsraillin peygamberleri gibidirler.” Dediği, Kur’ân mektebinde, Peygamberimiz (a.s.v)’in terbiyesinde yetişen mübarek şahsiyetleri, ümmetin imdadına göndermiş.

Hıçkıra hıçkıra, “Ya Rabbi madem beni affettin, günahsız olarak ruhumu al” diyordu. Allah ve ahiret aşkıyla yananların haliydi bu. Nikâhı dünyada kıyılıp da sevdası Cennette süreceklerin niyazı.

İnsanlar kelimelerle düşünmekte, düşündükleri nispette de değer kazanmaktadırlar. Gelişmiş ülkelerde günlük hayatta ve eğitim hayatında kullanılan kelime sayısı, geri kalmış ülkelerden kat kat fazladır. Gelişmişlik nispetinde sahip olunan kelime sayısı artmaktadır. Bu hakîkati şöyle de ifade edebiliriz: Dilleri gelişmiş olan milletler terakki etmeye daha müsaittirler.

Mefhumlar ve varlıklar zihnimizde kelimelerle yer alırlar. Zihnimizde düşüncenin oluşumu kelimelere bağlıdır. Bir insan, kelimelerle düşünür, konuşur yine kelimelerle fikir üretir. Kelime haznesi ne kadar genişse üreteceği fikirler de o kadar geniş olur.

 

“Husrev’i tashihte ve tevzi’de ve tedbirde ve muhâberede ve Nûrların neşir ve yetiştirmesinde tebrik ve muvaffakıyetine dua ederiz. Bu ehemmiyetli vazifelerle beraber; yine o şirin ve parlak kaleminin yazılarını çok nüshalarda görüyoruz; hem müstakil nüshaları da yazıyor, mektubundan anlıyorum.”

“Evet Sevgili Üstâdım,

senelerden beri Kur’ân-ı Azîmü’l-Bürhanın bahr-i ummanında medfun defineleri, Risalet-in-Nûr ve Mektubat-ün-Nûr ile meydana çıkarmışdınız. İşte, azîm bir define daha lütf-i İlâhî ile Yirmi dokuzuncu Mektubun Sekizinci Kısmının, Sekizinci Remzinde en parlak ve gözler kamaştıran nurlarıyla tezahür ediyor, kendini gösteriyor. Beşerin nazarını ister istemez kendine çeviriyor.

Bin üç yüz seneden beri, sahib-i insafı hayrette bırakan ve dünyanın her köşesinde ve beşerin her tabakasında, cin ve beşer lisanında, semâvatta melek ve ruhanîler lisânında, en yüksek makam-ı mümtazı işgal eden, o Furkan-ı İlâhînin esrar-ı mühimmesinden ve i’caz-ı azîmesinden bir parçası daha, susmak bilmeyen mu’ciznümâ bir sadâ ve lâtif bir âvâz ve tükenmez bir feyizle karşımıza çıkıyor.

O kıymettar Kur’ân’ın bugün mükevvenatı yed-i kudretinde tutan ve azamet-i kibriyasıyla idare eden ve azamet-i celâli karşısında her şeyi kendine secde ettiren, bir zât-ı vâcibü’l-vücûdun kelâmı olduğunu, üzerindeki hadsiz damgalariyle gösteren Risâlelerinizin kıymeti ne büyüktür. O Risâlelere nasıl kıymet verilir. Nasıl başkasıyla muvazene edilir. Nasıl bir başkasının tefevvuku tahattur edilir.

 

Metni açıklamak gayesiyle kitap sayfalarına veya bir albüm (murakkaa) içinde toplanmak için tek yaprak halinde boya, altın ve gümüşle yapılan, ışık ve gölge oyunlarıyla derinlik duygusu kazandırılmayan küçük boyutlu resimlerdir.

Kelime, Ortaçağ Avrupa’sında hazırlanan el yazmalarının bölüm başlarında metnin ilk harfinin etrafına kızıl-turuncu minium ile (sülüğen, sülyen, kırmızı kurşun tozu) yapılan miniatura adlı tezhipten gelmekte ve “sülüğenle boyanmış” anlamını taşımaktadır; zamanla küçük resim anlamını kazanmıştır.

İslâm san’atında minyatüre “tasvîr”, minyatür san’atçısına “musavvir” veya “nakkaş” adı verilmiştir.